2024

Sztuka Antropocenu – Land Art w Czasach Kataklizmów

Megan Hercog

Praca nawiązuje do działalności artystycznej Roberta Smithsona, pioniera sztuki ziemi, który przewidywał kierunki rozwoju praktyk artystycznych i ich fuzję ze współczesnymi ruchami proekologicznymi. W wywiadzie z 1973 roku opisuje entropię jako zjawisko degradacji i niszczenia. Wybrana technika jest
związana z ludźmi od początków istnienia. Słowo ceramika wywodzi się z greckiego κέραμος (ziemia, glina). Ziemia to substancja kluczowa dla ludzi, jest zapisem geologicznym dziejów planety, jednak w antropocentrycznej współczesności jest marginalizowana i w konsekwencji ludzkich działań podlega zniszczeniu. Powstające z niej obiekty są próbą utrwalenia efemerycznych i stale postępujących procesów.

Trauma jako wewnętrzny pasożyt

Katarzyna Śniegocka

Praca skupia się na pokazaniu ludzkiej traumy, która bardzo często jest niewidoczna gołym okiem. Za pomocą środków artystycznych nie tylko chciałam zwrócić uwagę na ogromny problem duszenia w sobie emocji i ukrywania ich, ale również pragnęłam pokazać ich wyniszczające efekty.

2023

Nie tylko człowiek. O naturokulturach w sztuce

Anna Radlińska

Moja praca jest o relacji człowieka z naturą i nawiązuje do gatunków stowarzyszonych Donny Haraway. Na kostkach znajdują się grafiki łączące zdjęcia powiększonych fragmentów ciała człowieka i roślin. Można je traktować modułowo i dowolnie układać niczym trójwymiarową mozaikę tworząc w ten sposób niepowtarzalne rozwiązania zdjęć tkanek człowieka powiązanych ze zdjęciami tkanek roślinnych. Ma to na celu uświadomić, że tak naprawdę jesteśmy częścią większej całości. Aneks do mojego dyplomu – monotypie oraz “Jelito” mają przedstawiać organiczne kształty przypominające części ludzkie, ale nimi nie będące.

Symbol kobiecej energii

Aleksandra Pfeifer

Praca jest przedstawieniem efektów badań nad symbolem kobiecej energii. Kobieca energia jest przeze mnie rozumiana jako kobiecość będąca cechą osoby niezależną od płci. Badania składały się z dwóch części, przeprowadzania wywiadów oraz przeprowadzania warsztatów kreatywnych. Efekty badań, czyli zebrane symbole, zostały przedstawione w postaci animacji poklatkowej ubogaconej wielogłosem nagrań z przeprowadzonych wywiadów, w postaci grafik nawiązujących w formie do tatuażu, który był punktem wyjścia do rozważań oraz w postaci dokumentacji warsztatów.

Świątynia szczurów a deratyzacja

Daniel Malinowski

W ramach tej pracy pragnę postawić dwadzieścia osiem symbolicznych posążków, w odpowiedzi na masowe deratyzacje, żeby skonfrontować w ten sposób dwa skrajnie różne podejścia i skłonić odbiorcę do refleksji. Liczba dwadzieścia osiem nie jest przypadkowa, tyle dni wystarczy bowiem – przeciętnej firmie deratyzacyjnej – żeby wytępić pojedynczą populację
szczurów.

2022

Ślady

Zuzanna Sobolewska

Seria fotografii Ślady przedstawia woskowe odlewy dłoni w szczególnych kontekstach, miejscach, w interakcji z ciałem i obiektami. Fotografie te odnoszą się bezpośrednio do pojęcia pamięci haptycznej, do zmysłu dotyku, jako tego najbardziej intymnego. Opowiadają historię o bliskich relacjach i wspomnieniach, ich kruchości i transparentności. 

Kruche odlewy woskowe niosą ładunek emocjonalny, który stwarza przestrzeń do przywoływania wspomnień. Odlewy zestawione z ciałem zdają się być surrealistyczne i oderwane od rzeczywistości, nierealne jak niektóre ze wspomnień o miejscach i ludziach.

E tożsamość. Sztuka a społeczeństwo konsumpcyjne

Nina Węsierska

Kolaże i fraktale są etapami mojej drogi twórczej wynikającej z fascynacji tematem tożsamości człowieka we współczesnym społeczeństwie, którego silną cechą strukturotwórczą jest konsumpcjonizm napędzany przez media społecznościowe. Poddałam część swojej tożsamości – swój wizerunek działaniu algorytmów, które wybrały najbardziej podobne zdjęcia z internetowej bazy danych (Platforma Pinterest). Stworzyłam z nich następnie kolaże i fraktale obrazujące statut jednostki jako elementu biomasy mielonej na profile marketingowe. Pokazuję utratę indywidualności i odrębności w napędzanym konsumpcjonizmem systemie, tworzonym przez projektantów technologii oraz marketingowców.

Mimesis. Relacja człowiek-natura-kultura. O formach organicznych z użyciem materii nieożywionej

Patrycja Grabska

Pod mikroskopem można zobaczyć coś, co niedostrzegalne jest gołym okiem, kształty, które zdają się być nierealne. Postanowiłam stworzyć hybrydowe formy, zawierające w sobie odniesienia zarówno do natury jak i kultury. Posiadające ochronną powłokę, nie przysłaniającą tego co wewnątrz. 

Stworzyłam dziesiątki takich komórek, które tworzą coś na wzór skorupy, drugiej skóry. Wręcz obrastają ciało, na które są nakładane. Starałam się stworzyć formę która będzie wieloznaczna, odzwierciedlająca procesy organizacji materii w nieustannie ewoluującym ludzko nie-ludzkim świecie. Chciałam ukazać to co poza granicami naszej codziennej percepcji.

2021

Haptica

Laura Kantorska

Ręcznie szyty, ubieralny rękaw, wyposażony w moduł Arduino Lilypad i uszyty z pomocą nici przewodzącej prąd. Natychmiastowy przekaźnik kontaktu dotykowego między dwojgiem ludzi, jego celem jest przekazywanie emocji na odległość przy pomocy wibracji, odczuwalnej w konkretnym miejscu na rękawie. Potrafi przekazać szeroki wachlarz emocji, zależny od siły nacisku jego przycisków oraz określonego koloru, na jaki zabarwia się dioda LED.

2020

Chwila przesuwa się o centymetr

Marta Ruszczyńska

Praca artystyczna składa się z dwóch części. Pierwszą jest zbiór fotograficznych kompozycji. Widoczne na nich przesunięcia odzwierciedlają poniekąd fizyczne przesunięcie się chwili, która nie jest obiektywną przeszłością a jedynie jej subiektywnym odzwierciedleniem. Dokonuje się tu zachwianie rzeczywistości, która się wydarzyła a jednocześnie się nie wydarzyła. 

Fotografie przeplatają cytaty filozofów, których rozważania towarzyszyły mi podczas pracy oraz z moje własne przemyślenia. Drugą częścią pracy dyplomowej stanowi wirtualna wystawa, pozwalająca na podróż przez trójwymiarowy świat fotograficznych kompozycji.

Moje Interstitium

Magdalena Stachowiak

Praca dyplomowa praktyczna jest efektem moich dwuletnich artystycznych badań zainspirowanych, największym organem w ciele człowieka czyli interstitium (śródmiąższ), odkrytym w 2018 roku. Zgłębiając specyfikę jego budowy oraz funkcje, podjęłam próbę jego opisu. Wyobraźnią oswajam wewnętrzne przestrzenie organizmu przy użyciu środków artystycznych. Ukazuję moje Interstitium w różnej skali, barwie, zmiennej materii i strukturze. Efektem moich poszukiwań i prób nadania mu namacalnej formy są obiekty, instalacja, książki artystyczne, utwory video, oraz performance.

2019

Zerwane Łącza

Maria Subczyńska

Zerwane łącza to gra słowna odnosząca się do zerwanych połączeń człowieka z Naturą, zerwanych łącz leśnego internetu (Wood Wide Web), jak również tych zerwanych z samym sobą. Celem wystawy jest próba odbudowania relacji człowieka z Sercem Natury. Przewodnikami na drodze do odnowy są grzyby. Las to świetnie skomunikowane środowisko – kiedy otwieramy się na odkrywanie współzależności między aktorami sieci, odnajdujemy wielkie bogactwo, bioróżnorodność, a także uczymy się na temat życia, śmierci oraz ponownych narodzin. 

Właśnie tego uczą nas grzyby – są jak interfejs pomiędzy początkiem a końcem. Dbają o domykanie cyklu, obieg materii, są organizmem pomiędzy. Uczą nas, by puścić to co odejść miało, aby zrobić przestrzeń dla nowego. Uczą nas również o akceptacji tego, co zostało wyparte przez naszą kulturę: śmierci, starości, zgnilizny, choroby. Uczą nas o stanach granicznych, przejściowych, uzdrawiając to co niedopieszczone, budując przestrzeń dla zdrowej relacji z trudnymi obszarami naszej rzeczywistości, pokazując ich głęboki sens oraz poszerzając spektrum ich widzenia.

Defined not

Dziyana Taukin

Celem defined_not projektu determinującej jego ostatecznego jest stworzenie kształtu. Definicji Algorytm mebla generuje nie w czasie rzeczywistym unikatowe, nieprzewidywalne, spersonalizowane obiekty. Przemysłowa zasada uśrednienia wymiarów ignoruje potrzeby wielu. Użyte parametryczna modyfikacja parametrów wejściowych i analiza zdjęć umożliwiają stworzenie obiektów dostosowanych do konkretnego kształtu ciała. W ergonomii uwzględnia się standardowe zdrowe pozycje siedzące zamiast faktycznych. W rzeczywistości ludzie rzadko je przyjmują, preferując swoje ulubione. Za pomocą zarejestrowane, a technologii użytkownikom Motion Capture zaoferowany te wybór pozycje spośród zostały form im odpowiadających. Wbudowany interaktywny interfejs umożliwia wpływ odbiorcy na kształt końcowy. Taka demokratyzacja projektowania uwalnia kreatywność użytkowników, tworząc głębszą emocjonalną więź z obiektem i przedłużając jego życie.